Sallanırsın bazen hayatta, yıkılabilir ellerinle yaptığın dünya...olur bazen.
Yıkıntıların arasında ayakta kalmaya çalışırsın yinede...
Etrafına bakarsın, içinde bulunduğun duruma.
Damarların alev gibi yanar, öfkelenirsin ama geçer.Çünkü ayaktasındır bir şekilde...
Önündeki her gün bir umuttur geleceğe dair...öyle birşey işte...
Karşımdaki engel ne olursa olsun, her maç bir umuttur benim için hocam...
Duruyor muyum olduğum yerde?
Atarım ilk adımı korkmadan ileri, kaybedecek birşeyim yoktur çünkü.
Kazanmam gerekir ama.
Zor yada kolay fark etmez...Kserkses değil Leonidas olmayı tercih ederim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder